Μετα δυσκολίας μπορώ να χαρακτηρίσω την ταινία οικογενειακή, αφού το σενάριο πείθει ηλικίες με μονοψήφιο νούμερο. Ούτε και ο προφανής συμβολισμός της κούκλας πείθει. Προφανώς στην Αμερική το μοτίβο δουλεύει, αφού πληρώθηκαν τόσα μεγάλα ονόματα για να συμμετέχουν. Θα την έβλεπα μόνο παραμονή Χριστουγέννων το μεσημέρι με τη μικρή μου κόρη στα πρόθυρα ύπνου. Τίποτα παραπάνω
Και ναι, αυτή πρέπει να είναι η καλύτερη ταινία του 2017. Έχει τα πάντα και τα έχει πολύ. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τις βραβεύσεις, το μυρίζεσαι οτι εδώ παίζεται κάτι μεγάλο. Εξαιρετικός όπως πάντα ο Γούντι Χάρελσον, πιθανόν να έπαιρνε κι εκείνος το Όσκαρ αν ο ρόλος του δε σταματούσε στη μέση της ταινίας. Ρεσιτάλ ερμηνείας και από τον Σαμ Ρόκγουελ που απέσπασε το πρώτο όσκαρ της...
Το Φονικό Καρτέλ (2011)
Δεν ενθουσιάστηκα. Είχε κάποια καλά σκηνοθετικά στοιχεία, αλλά για χιλιοστή φορά θα δείτε το κλασικό σενάριο Κολομβίας, ναρκωτικών, βίας και εγκλήματος. Το οτι βασίζεται σε αληθινά γεγονότα, δεν το αλλάζει σε κάτι (θετικό τουλάχιστον). Ατελείωτοι σκοτωμοί, καλοί και κακοί να παλεύουν για εκατομμύρια δολάρια, Αν κάτι αξίζει αυτό είναι η πλοκή του, η οποία είναι και ο μόνος λόγος...