Ο Gabriele Salvatores έκανε μια ταινία που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια ενός πολέμου χωρίς καμία πολεμική σκηνή, παρουσιάζοντας το ελληνικό νησί ως παράδεισο στη Γη για αυτούς τους ασυνήθιστους στρατιώτες. Όλοι τους έχουν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους, αλλά καθώς περνάει ο καιρός, μόνο ένας στρατιώτης προσπαθεί πάντα να φύγει με κάθε κόστος (θέλει να επιστρέψει στη γυναίκα του)....
Θα τη λάτρευα αν ήμουν στην ηλικία των 14-18. Μπορεί να αναφωνούσα και ένα "Ααααααααα", εντυπωσιασμένος με όλον αυτόν τον χαμό που γίνεται. Τώρα πια, με αφήνει όχι απλώς αδιάφορο, αλλά δυσαρεστημένο καθώς δεν έχει να προσφέρει τίποτα σε έναν ώριμο θεατή. Ναι, την είδα, γι αυτό και μπορώ να εκφέρω γνώμη, αν και δε νομίζω οτι η γνώμη μου θα ήταν διαφορετική αν δεν την είχα δει, γνωρίζοντας...
Θηλυκή Εταιρεία (1999)
Sex και ίντριγκες παντού κάνουν το σενάριο ανύπαρκτο και τη θέαση εύκολη για τους εύκολους και αβάσταχτη για τους δύσκολους. Στο συνηθισμένο μοτίβο των ελληνικών ταινιών αυτού του τύπου, η ταινία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αναγνωρισιμότητα (πλέον) των πρωταγωνιστών και ελάχιστες παροδικές στιγμές χιούμορ. Είναι δύσκολο να το δεις, ακόμα και τη πρώτη φορά