Υπάρχει μια ατάκα της Kristin Scott Thomas στην ταινία που λέει "Χρειαζόμαστε μια καλή ιστορία για τη Μέση Ανατολή που δεν θα έχει εκρήξεις"! Σοβαρά τώρα, το "Ψαρεύοντας Σολομούς στη Υεμένη" είναι απλά απολαυστικό για να το παρακολουθήσετε. Έχω να δω ταινία με τέτοια ευχαρίστηση από το "Hugo". Αυτό που το καθιστά τόσο απολαυστικό είναι η αίσθηση του χιούμορ, η χιουμοριστική ασέβεια...
Ο Ρίτσαρντ Γκιρ ξεκινώντας με αυτή τη γελοία περούκα δεν πείθει για τίποτα από όλα αυτά που υποδύεται. Ποτέ δεν τον είχα σε ιδιαίτερη εκτίμηση ως ηθοποιό καθώς το όνομα του το απέκτησε κυρίως με χαζό ταινίες και όλες οι ταινίες που έχει κάνει τα τελευταία χρόνια προδίδουν φανταχτερά την έλλειψη ερμηνευτικού κύρους. Η ταινία ακολουθεί την τύχη του πρωταγωνιστή της. Ένα συνηθισμένο...
The Pacific (2010)
Πρώτα απ' όλα είμαι οπαδός του πρώτου "Στη Πρώτη Γραμμή", μιας κι εδώ έχουμε προφανώς κάτι αντίστοιχο και μεταγενέστερο. Αναρωτιέμαι πως το The Pacific έχει πάει τόσο λάθος. Πρώτον, ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει. Δεν γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και έτσι δεν μας ενδιαφέρει όταν αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεύτερον, αρκεί ένα πολυβόλο και οι Ιάπωνες κάνουν τα υπόλοιπα (σκοτώνονται δηλαδή)...