Ο Ταραντίνο με έμπνευση σε αμφισβήτηση αυτή μια φορά, μας μεταφέρει 150 χρόνια πριν, σε ένα απομονωμένο καταφύγιο όπου οχτώ χαρακτήρες αποδεκατίζονται μεταξύ τους, γεμίζοντας με το γνωστό κόκκινο χρώμα τις οθόνες μας (λιγότερο ωστόσο από τον μέσο όρο του!) και προσφέροντας στον Ennio Morricone το Όσκαρ για τη μουσική της ταινίας. Ο Σάμιουελ Λ. Τζάκσον πρωταγωνιστεί αν και λόγω της...
Μου άρεσε γιατί προχωρούσε όμορφα ήταν προβλέψιμη μέχρι ενός σημείου.. Ευχαριστήθηκα την σκηνοθεσία και το παίξιμο των ηθοποιών.... Χωρίς όπλα βία και ίντριγκες που όλα αυτά μας έχουν κουράσει στην ζωή και θέλουμε ήρεμη διασκέδαση ... Ηταν σαν γλυκό κρασί.. Την απόλαυσα και έψαξα για να την ξαναδώ....
Στα Όρια (2006)
Ειναι μια απο τις ταινιες η οποια απο την αρχη μεχρι και το τελος κρατα τον θεατη σε αγωνια.Παραλληλα ομως θα μπορουσα να πω πως διατηρει και μια μικρη δοση παθους.Με λιγα λογια,παρακολουθειται ευχαριστα,χωρις να περιεχει σκηνες πορνο και βιας.Βασικα,για να πω την αληθεια,σε εμενα μου αρεσε τοσο πολυ που μολις την πρωτοειδα στην τηλεοραση,αμεσως την επομενη ημερα ετρεξα να την αγορασω...