Επιτρέψτε μου να ξεκινήσω λέγοντας ότι αυτή δεν είναι μια «εύκολη» ταινία. Το Ναχίντ είναι ένα ωραίο παράθυρο στη ζωή μιας γυναίκας στην ιρανική κοινωνία, αλλά είναι επίσης ένας ευαίσθητος προβληματισμός για τα διλήμματα και τις κρίσεις που έχουμε να αντιμετωπίσουμε κατά τη διάρκεια της ζωής μας, ανεξάρτητα από τον πολιτισμό μας. Υπάρχει ένα είδος καταπιεστικής ατμόσφαιρας σε αυτή...
Καθώς μεγαλώνω, αποκτώ περισσότερη εμμονή με την πολιτική, τη θρησκεία και τα χρήματα. Συχνά αναρωτιέμαι γιατί, εμείς ως άνθρωποι έχουμε δημιουργήσει μια κοινωνία βασισμένη στον φόβο και συνεχίζουμε να την επιβάλλουμε σε κάθε πολιτισμό που διαφέρει από τον δικό μας. Υπάρχει θεός ή μπορούμε να βασιστούμε μόνο στον εαυτό μας για να ζήσουμε μια ζωή κυνηγώντας έναν τρόπο να βγάλουμε...
Μία Υπόσχεση (2013)
Υπόσχεται πάθος αλλά αποτραβιέται σαν συνεσταλμενη κοπελίτσα. Υπόσχεται μυστήριο και μετά ξεδιπλώνεται με χασμουρητό. Η φαση της παρατημένης φτωχουλας ...υποτονική και αβέβαιη και η ίδια αν τον ήθελε πραγματικά. Γενικά οι ηθοποιοί θυμιζουν δημοσίους υπαλλήλους που κάνουν το ωράριο τους. Δε μού άρεσε.