Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Μόλις τελείωσα την πρώτη σεζόν και νιώθω ελαφρά απογοητευμένος. Η σειρά έχει ένα αρκετά δυνατό ξεκίνημα, αλλά γρήγορα εξελίσσεται σε μια ενοχλητική «παγίδα μυστηρίου», όπου όλα μπορούν να συμβούν και δεν ισχύουν κανόνες ή λογική. Αν αναρωτιέστε γιατί συμβαίνει κάτι ή ποιος είναι ο σκοπός αυτού που συμβαίνει, δεν θα βρείτε καμία απάντηση. Γιατί νομίζω ότι ούτε οι δημιουργοί της σειράς...
Το Νησί των Καταραμένων (2010)
Το 1954, ο ομοσπονδιακός αστυνομικός Teddy Daniels και ο νέος συνεργάτης του, Chuck Aule, ταξιδεύουν από το Σιάτλ στο νησί Shutter, ένα νησί-φρούριο, για να ερευνήσουν την εξαφάνιση μίας ασθενούς εκεί, της Rachel Solando. Η Rachel είχε μεταφερθεί στο ίδρυμα Ashcliffe, για ψυχικά διαταραγμένους επικίνδυνους εγκληματίες, γιατί έπνιξε τα τρία παιδιά της. Ο Teddy είναι βετεράνος στρατιώτης...