Ο Νίκολας Κέιτζ χάνει τον 7χρονο γιο του σε ένα καρναβάλι αποκριών στους δρόμους της Νέας Υόρκης και αργότερα ανακαλύπτει ότι όλα προκλήθηκαν από μια Ιρλανδή μάγισσα που θανατώθηκε τον 17ο αιώνα. Μου αρέσει ο Νίκολας Κέιτζ, πάντα "βλέπεται" παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται σε κάποιες πραγματικά αποτυχημένες ταινίες. Αυτή εδώ δεν είναι κακή ταινία αλλά ούτε και καλή. Το πιο τρομακτικό...
Παρά τη προβλέψιμη ιστορία και τον κλισέ ρομαντισμό, μετά από ώρα και σε μεγάλο βαθμό χάρη στην εμφάνιση του νεαρού αστεριού της Josephine Langford, η ταινία θα σταθεί όρθια. Καθώς η Tessa, η Langford δηλαδή, εμφανίζεται σχεδόν σε κάθε σκηνή και με την κάμερα να βρίσκεται συνεχώς στο πρόσωπό της, μεταδίδει ένα ειλικρινές μείγμα αυτοσυγκράτησης και πείνας για νέες εμπειρίες, εμπιστοσύνης...
Η Δύναμη της Αλήθειας (2018)
Έμεινα έκπληκτος για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας. Ήξερα ότι ένα αεροπλάνο καταρρίφθηκε και η Κριμαία καταλήφθηκε από τους Ρώσους και ότι υπήρχε κάποιο είδος συνεχιζόμενης σύγκρουσης, αλλά δεν ήμουν προετοιμασμένος για αυτό. Περιγράφηκε κάπου ως μαύρη κωμωδία αλλά δεν βρήκα τον εαυτό μου καν να χαμογελά. Μπορεί να υπάρχει ένα γελοίο στοιχείο στην καφκική τρέλα που απεικονίζεται...