Το πρώτο μισάωρο ξέρεις ήδη τι θα γίνει και πως θα τελειώσει η ταινία. Το κλασικό σενάριο ενός ψυχοπαθή που εισβάλει σε μια οικογένεια και προσπαθεί να τη καταστρέψει, αλλά τελικά δεν τα καταφέρνει και η οικογένεια σώζεται. Το έχουμε δει τόσες πολλές φορές... Πέρα απ αυτό, η ταινία φαντάζει υπερβολική με όλα αυτά τα τεχνολογικά μαγικά που γίνονται, όχι οτι δεν θα μπορούσαν να γίνονται,...
Μου άρεσε γιατί προχωρούσε όμορφα ήταν προβλέψιμη μέχρι ενός σημείου.. Ευχαριστήθηκα την σκηνοθεσία και το παίξιμο των ηθοποιών.... Χωρίς όπλα βία και ίντριγκες που όλα αυτά μας έχουν κουράσει στην ζωή και θέλουμε ήρεμη διασκέδαση ... Ηταν σαν γλυκό κρασί.. Την απόλαυσα και έψαξα για να την ξαναδώ....
Τσέρνομπιλ (2019)
Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...