Βρετανικό, αρχικά χαζό φαινομενικά, χιούμορ όσο δε παίρνει! Αυτό είναι το βασικό στοιχείο της ταινίας, που θα κάνει τον θεατή ή να τη λατρέψει ή να τη κλείσει τα πρώτα τρία λεπτά! Εγώ ανήκω στη πρώτη κατηγορία καθώς λάτρεψα και το χιούμορ και τους απίστευτα έξυπνους διαλόγους του Τζόνι Ντεπ. Η ταινία είναι άριστα σκηνοθετημένη σε μαγευτικούς εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους της...
Και να φανταστείτε οτι νόμιζα πως το remake του 2006 ήταν κακό... Αυτό εδώ το κάνει να μοιάζει με σούπερ ταινία! Σοβαρά παιδιά, αυτή η ταινία δεν είχε ποιοτική πλοκή, σενάριο ή σκηνοθεσία. Οι χαρακτήρες ήταν εξαιρετικά κακοί και αχώνευτοι και δεν είχαν βάθος. Οι σκηνές τρόμου ήταν κλισέ και καθόλου πρωτότυποι. Είναι εντελώς αντίθετο από το κλασικό που λατρέψαμε το 1974. Το πρωτότυπο...
Ένας Γάτος που τον Έλεγαν Μπομπ (2016)
Ο ήρωάς μας, ένας νεαρός τοξικομανής στο στάδιο της απεξάρτησης, βρίσκει έναν γάτο ο οποίος θα του αλλάξει τη ζωή, προς το καλύτερο φυσικά. Μην υποθέσετε οτι λόγω του γάτου η ταινία είναι για παιδιά. Πρόκειται για μια ιστορία περισσότερο για μεγάλους παρά για μικρούς. Χαριτωμένη αλλά και δραματική, καλογυρισμένη, με ωραία μουσική, διαδραματίζεται στο πάντα συννεφιασμένο Λονδίνο....