Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου
Παραμυθάκι, αλλά τουλάχιστον ευχάριστο παραμυθάκι καθώς έχουμε δει χειρότερες μεταφορές υπερηρώων της DC Comics στη μεγάλη οθόνη. Γενικά, η ταινία είναι προσεγμένη, με πολλά δυνατά εφέ, δύο λαμπερούς (για το σενάριο) ήρωες και πολλές ιδανικά πλασμένες αμαζόνες! Το σενάριο, ομολογώ, είναι αρκετά ευφάνταστο αν και προβλέψιμο από ένα σημείο και μετά, όπως συνηθίζεται σε ταινίες τέτοιου...
Κλεμμένες Ζωές (2004)
Δεν ξέρω αν έφταιγε το ίδιο το σενάριο, αλλά δεν είναι καλό για την ίδια την ταινία, ο τηλεθεατής να αντιλαμβάνεται πολύ σύντομα, ποιός είναι ο δολοφόνος... Θα βαθμολογήσω με 2, γιατί μού αρέσουν όλοι οι ηθοποιοί. Απογοητευτική η σκηνή της συμπλοκής των πρωταγωνιστών, λίγο πριν το φινάλε....