Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...
Αρετή και αμαρτία στο ίδιο μέτρο. Όλες οι αποχρώσεις του γαλλικού κινηματογράφου είναι παρούσες σε αυτό το σαγηνευτικό-πικρό δράμα στο οποίο το χιούμορ και η ειρωνεία, τα κυνικά επίπεδα και η σκληρότητα σε διάφορες μορφές, ο έρωτας και η πτώση του έρωτα, οι φόβοι και η χαρά αντικατοπτρίζονται με παράξενο και ακριβή τρόπο. Οι χαρακτήρες, οι διάλογοι, η κρίση, το άγνωστο μέτωπο σε...
The Pacific (2010)
Πρώτα απ' όλα είμαι οπαδός του πρώτου "Στη Πρώτη Γραμμή", μιας κι εδώ έχουμε προφανώς κάτι αντίστοιχο και μεταγενέστερο. Αναρωτιέμαι πως το The Pacific έχει πάει τόσο λάθος. Πρώτον, ανάπτυξη χαρακτήρων, δεν υπάρχει. Δεν γνωρίζουμε τους χαρακτήρες και έτσι δεν μας ενδιαφέρει όταν αρχίζουν να πεθαίνουν. Δεύτερον, αρκεί ένα πολυβόλο και οι Ιάπωνες κάνουν τα υπόλοιπα (σκοτώνονται δηλαδή)...