Λαμπρή, πολύ καλά προσασμοσμένη, εξαιρετικά δραστική θεματική του νεαρού βασιλιά Χένρι του 5ου. Με αργό ρυθμό, αλλά με καλό, στοχαστικό τρόπο, με σπουδαία και αγωνιώδη μουσική και τη Μάχη του Αγκινκούρ να απεικονίζεται ρεαλιστικά. Μου πήρε λίγα λεπτά για να αναγνωρίσω τον Joel Edgerton καθώς ήταν μεσήλικας και με μια ιδιαίτερη προφορά. Ωστόσο, αναμφίβολα, ο Timothee Chalamet κυριαρχεί...
Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.
Φάργκο (1996)
Η αιώνια σύγκρουση μεταξύ καλού και κακού παίζεται εδώ με φόντο ένα σκληρό και κρύο αμερικανικό τοπίο. Μια ομάδα παράξενων, αδίστακτων εγκληματιών καταδιώκονται από μία πολύ έγκυο αστυνομικό και τους συνάδελφους της. Με τους αδελφούς Coen στο τιμόνι, το κοινό παίρνει ίσες δόσεις χιούμορ και βίας - συχνά ταυτόχρονα - και τελικά αισθάνεται απογοητευμένο από την απλή καλοσύνη της Marge...