Το "Μια Ενοχλητική Αλήθεια" του Davis Guggenheim του 2006 ήταν μια αποτελεσματική άσκηση ευαισθητοποίησης, εστιάζοντας στις "διαφάνειες" του Αλ Γκορ, όπως τις ονομάζει, στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Έντεκα χρόνια μετά, η συνέχεια εντείνει την κρίση: είναι περιττό να πούμε ότι καθώς το χρονοδιάγραμμα του ντοκιμαντέρ προσεγγίζει το παρόν, το φάσμα του Trump αναδύεται...
Προσωπικά τη βρήκα χαριτωμένη. Δεν είναι η κωμωδία που θα πέσεις κάτω από τα γέλια, αλλά διαθέτει ένα κωμικό και πρωτότυπο σενάριο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γαλλικό χιούμορ έτσι όπως αποδίδεται, υπάρχει ωστόσο μια περιττή χρήση των ρατσιστικών διαλόγων μεταξύ των διαφόρων φυλών. Εκτός από τον κύριο ρόλο του ατυχή πατέρα, που υποδύεται εξαιρετικά ο Κριστιάν Κλαβιέ, πρέπει να πω...
Ηλέκτρα (2005)
Η Ηλέκτρα δεν είναι τέλεια, ο διάλογος είναι χαζός, η πλοκή είναι μάλλον ελαφριά και προσπαθεί λίγο να ανακάμψει με παιδικές αναδρομές και εσωτερική ψυχική αναζήτηση, με μια μάλλον άσκοπη υποπλοκή και ενώ ήταν εντυπωσιακά χορογραφημένη η τελική αναμέτρηση. Ωστόσο, είναι μια οπτικά κομψή ταινία με εξαιρετική κινηματογράφηση, φανταστικές τοποθεσίες, κοστούμια με έμπνευση και διασκεδαστικά...