Παραμυθάκι, αλλά τουλάχιστον ευχάριστο παραμυθάκι καθώς έχουμε δει χειρότερες μεταφορές υπερηρώων της DC Comics στη μεγάλη οθόνη. Γενικά, η ταινία είναι προσεγμένη, με πολλά δυνατά εφέ, δύο λαμπερούς (για το σενάριο) ήρωες και πολλές ιδανικά πλασμένες αμαζόνες! Το σενάριο, ομολογώ, είναι αρκετά ευφάνταστο αν και προβλέψιμο από ένα σημείο και μετά, όπως συνηθίζεται σε ταινίες τέτοιου...
Δεν θα συνιστούσα αυτήν την ταινία αν και δεν είναι πάρα πολύ κακή. Αργή κίνηση για το πρώτο μισό, καθώς η πλοκή προσπαθεί να αναπτύξει την ιστορία. Ένας άπιστος σύζυγος αγωνίζεται να σώσει το γάμο του με εξωτικές διακοπές. Η σύζυγος πηγαίνει απρόθυμα και έχει όλους τους φόβους που αισθάνονται οι γυναίκες για έναν άπιστο σύζυγό της και δυσκολεύεται να τον συγχωρήσει. Καταλήγουν...
Στα Όρια του Αύριο (2014)
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...