Η ταινία είναι όντως χάλια. Έχουν μπερδέψει ιστορία με φαντασία και εξωπραγματικούς χαρακτήρες κάνοντας το ένα πράγμα που δεν έχει καμία σχέση με την ιστορία της αρχαίας Αιγύπτου. Όλα είναι οπτικά εφέ, τα πάντα είναι γυρισμένα σε στούντιο και σαν να μην έφτανε αυτό, είναι και κακοφτιαγμένα. Για τους ηθοποιούς τι να λέμε... είναι πραγματικά για γέλια. Υπάρχει κάτι καλό στην ταινία;...
Όντας εξοικειωμένη με την αρχική έκδοση αυτής της ταινίας (Clint Eastwood του 1971), βλέπω ότι η Sophia Coppola αφαίρεσε την πλούσια ανάπτυξη των χαρακτήρων και το παρασκήνιο της αιμομικτικής σχέσης της κ. Farnsworth με τον αδερφό της, καθώς και τις αναδρομές που αποκάλυψαν την αληθινή φύση του John McBurney και τη πτυχή της σεξουαλικής φαντασίας αυτών των χαρακτήρων που αποτέλεσε...
Το Κόκκινο Σπουργίτι (2018)
Το Κόκκινο Σπουργίτι δεν είναι αυτό που φαίνεται και αυτό είναι πραγματικά καλό. Επανενωμένη με τον σκηνοθέτη Φράνσις Λόρενς, η Τζένιφερ Λόρενς φέρνει την πρωταρχική δύναμη σε αυτό το κρύο και σκληρό θρίλερ. Δεν είναι μια ταινία δράσης, καθώς δεν έχει σχεδόν καμία ροή δράσης, αλλά είναι ένα έξυπνο και μελετημένο πολιτικό δράμα. Είναι μία από αυτές τις λίγες ενδιαφέρουσες περιπτώσεις...