Από τις πολύ καλές αισθηματικές ταινίες με πρωτότυπο σενάριο και εξαιρετική μουσική. Η αφήγηση της ιστορίας από τον πρωταγωνιστή καθώς παράλληλα εξελίσσονται οι σκηνές της ταινίας δίνει μία μοναδική διάσταση στην εξέλιξη και το νόημα της ιστορίας. Αν και όχι ιδιαίτερα γνωστοί οι πρωταγωνιστές, αποδίδουν τέλεια τους χαρακτήρες που εκπροσωπούν. Ο Άντον Γιέλτσιν είναι πολύ πειστικός...
Με το ζόρι την τελείωσα...μια απογοήτευση χωρίς καμία απολύτως κλιμάκωση. Προσπαθεί να πρωτοτυπήσει δίνοντας μια εγκεφαλική προσέγγιση στα κίνητρα του πρωταγωνιστη εκτελεστή, όμως δεν πείθει. Κρίμα γιατί ο Ντέιβιντ Φίντσερ μας έχει δώσει ταινιάρες...Seven , Zodiac , Το κορίτσι που εξαφανίστηκε κτλ. και δεν νομιζω αν καλλιτεχνικά ο Φιντσερ να δικαιώνεται με αυτή τη ταινία. Ο Mich...
Θηλυκή Εταιρεία (1999)
Sex και ίντριγκες παντού κάνουν το σενάριο ανύπαρκτο και τη θέαση εύκολη για τους εύκολους και αβάσταχτη για τους δύσκολους. Στο συνηθισμένο μοτίβο των ελληνικών ταινιών αυτού του τύπου, η ταινία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αναγνωρισιμότητα (πλέον) των πρωταγωνιστών και ελάχιστες παροδικές στιγμές χιούμορ. Είναι δύσκολο να το δεις, ακόμα και τη πρώτη φορά