Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Μια ταινία μπορεί να αφήσει αισθήματα με πολλούς τρόπους - χαρά, λύπη, έκπληξη ή οτιδήποτε άλλο - αλλά ο κοινός παρονομαστής των καλών είναι ότι όταν σβήνουν τα φώτα, νιώθεις ικανοποιημένος, οτι άξιζε το ταξίδι. Δεν ένιωσα όμως έτσι όταν τελείωσε η ταινία. Ναι, το νόημα το πιάσαμε: ένας ντετέκτιβ που ασχολείται με μια υπόθεση δολοφονίας μπορεί να αποκτήσει εμμονή. Είναι το βάρος...
Στενά Περιθώρια (2012)
Διεφθαρμένοι αστυνομικοί παγιδεύουν έναν συνεργάτη τους ο οποίος αδίκως φυλακίζεται. Εκείνος δραπετεύει και προσπαθεί να αποδείξει την αθωότητά του. Κλασικό χολιγουντιανό σενάριο με τη πρωτοτυπία οτι η μισή ταινία είναι γυρισμένη στον 20ο όροφο ενός ξενοδοχείου, όπου ο ήρωας διαπραγματεύεται το μέλλον του. Έχει δράση, έχει αγωνία, αλλά δε ξεφεύγει πολύ από τον μέσο όρο των σύγχρονων...