Η Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς ξεπερνά όλες τις προσδοκίες και φέρνει κάτι νέο στο προσκήνιο που δεν έχει ξαναδεί ο ελληνικός κινηματογράφος. Μαύρη κωμωδία, δράμα, Noir. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Οικονομίδης συγχωνεύει με επιτυχία όλα αυτά τα είδη σε μια ταινία που έχει εκτελεστεί και ερμηνευτεί εξαιρετικά, έτοιμη να εμπνεύσει μια νέα γενιά δημιουργών ταινιών. Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική...
Καλή παραγωγή, με αρκετή ένταση, πολύ ενδιαφέρουσα αναπαράσταση μιας μάχης στη θάλασσα, αν και δεν είμαι σίγουρος πόσο ρεαλιστική και ακριβής ήταν (αυτά τα γερμανικά υποβρύχια ήθελαν πολύ να πολεμούν πάνω από το νερό, σωστά; ) Το κύριο ζήτημά μου: Ήταν σαν ένα ντοκιμαντέρ, πολύς χρόνος μάχης αλλά όχι αρκετό ανθρώπινο δράμα. Δεν υπήρχε χρόνος για να αναπτυχθούν χαρακτήρες ή ακόμη...
Τα Παιδιά Των Ανθρώπων (2006)
Τι να πρωτοθαυμάσει κανείς σε αυτή τη ταινία... Τον εξαιρετικό Κλάιβ Όουεν στη καλύτερη εποχή της μέχρι τώρα καριέρας του; Το απίστευτο (διασκευασμένο) σενάριο που έχει τα πάντα, από δράμα μέχρι επιστημονική φαντασία; Το καταπληκτικό μοντάζ με το καταπληκτικό μονόπλανο που διαδραματίζεται μέσα στο αυτοκίνητο; Σκηνοθεσία; Φωτογραφία; Ένα πραγματικό κινηματογραφικό έπος, ατυχές δυστυχώς...