Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Να πω κι εγώ με τη σειρά μου οτι δεν συμπαθώ ιδιαίτερα τον Ντάουνι Τζούνιορ ως ηθοποιό, ωστόσο εδώ έχει έναν αξιοπρεπή ρόλο, σε σχέση με το Avengers και το Iron Man, όπου και σαν χαρακτήρας και σαν ηθοποιός είναι για τα πανηγύρια. Φυσικά ο Ρόμπερτ Ντιβάλ ως ο δικαστής δικαίως κλέβει τη παράσταση και σίγουρα πρόκειται για μια δυνατή δραματική ταινία με ένα μη συνηθισμένο και έξυπνο...
Ένα Ψάρι που το Έλεγαν Γουάντα (1988)
Είναι όντως μία πανέξυπνη ανεπανάληπτη κωμωδία της δεκαετίας του 80 την οποία την ξαναείδα σήμερα μετά από πολλά χρόνια στην ΕΡΤ2. Απολαμβάνοντας σε όλη τη διάρκεια της τους χαρακτήρες, τις ατάκες και τις αστείες καταστάσεις, δεν δίνεις καμία σημασία στην πλοκή που τελικά καμία σημασία δεν έχει. Πραγματικά πρόκειται για μία αξιολάτρευτη βρετανική κωμωδία και αν για κάποιο λόγο δεν...