Ο Jenkins σκηνοθετεί την προσαρμογή του μυθιστορήματος του '70 του James Baldwin και αυτή γίνεται μια κινηματογραφική ιστορία αγάπης που ακούει την καρδιά, με μια σκληρή αλλά τρυφερή αλήθεια που με άφησε να κλαίω και να χαμογελάω. Πρόκειται για μια καταπληκτική ταινία, τόσο οσμηρή όσο αισθησιακή, διασυνδέοντας αδιάκριτα κοινωνικά ρεαλιστικά θέματα προκατάληψης, καταπίεσης και φυλάκισης...
Υπόσχεται πάθος αλλά αποτραβιέται σαν συνεσταλμενη κοπελίτσα. Υπόσχεται μυστήριο και μετά ξεδιπλώνεται με χασμουρητό. Η φαση της παρατημένης φτωχουλας ...υποτονική και αβέβαιη και η ίδια αν τον ήθελε πραγματικά. Γενικά οι ηθοποιοί θυμιζουν δημοσίους υπαλλήλους που κάνουν το ωράριο τους. Δε μού άρεσε.
Υπερσιβηρικός (2008)
Η ταινία είναι αρκετά καλή στο πρώτο μισό της, αλλά από κει και πέρα αποδεικνύεται μεγάλη πατάτα. Ένα ταξίδι των πρωταγωνιστών διασχίζοντας την παγωμένη Σιβηρία είναι το φόντο της ταινίας και ένα έγκλημα προσπαθεί να μείνει κρυφό. Η Emily Mortimer δεν έχει πολλά να πει αλλά ευτυχώς ο Μπεν Κίνγκσλεϊ και ο Woody Harrelson έχουν πολλά να μας πουν και να μας δείξουν. Ούτε αυτοί θα σώσουν...