Η Saoirse Ronan, σε μια φωτεινή παράσταση που γίνεται όλο και καλύτερη όσο περισσότερες φορές τη βλέπεις και όσο περισσότερο τη σκέφτεσαι, υποδύεται την Ellis, μια νεαρή Ιρλανδή που έρχεται στη Νέα Υόρκη στις αρχές της δεκαετίας του 1950 για μια ευκαιρία να ζήσει μια άλλη ζωή. που δεν θα της δώσει το μικρό χωριό της Ιρλανδίας. Πρέπει να αντιμετωπίσει τη νοσταλγία της πατρίδας και...
Όπως συνήθως, μια τέλεια παράσταση από τη μεγάλη ηθοποιό Ιζαμπέλ Χούπερτ. Ίσως να είναι ο κύριος λόγος για τους θεατές να δούνε αυτήν (τη μάλλον περιττή κατά τα άλλα) ταινία ούτως ή άλλως. Υποθέτω επίσης, οτι ο Verhoeven και ο Birke θα μπορούσαν να εμπιστευτούν την Huppert, ότι κατά κάποιον τρόπο θα σώσει την υπερφορτωμένη πλοκή. Και ναι, το έκανε. Αρκετά καλά στη πραγματικότητα....
Το Κάλεσμα (2013)
Αν και ποτέ δε μου άρεσαν τέτοια ψυχολογικά θρίλερ με πνεύματα κτλ, τη πρώτη φορά που το είδα στο σινεμά είχα μείνει άφωνος. Κάθε φορά που το βλέπω ξανά από τότε, μου κάνει εντύπωση κάθε φορά. Σκηνοθεσία, ήχος, σενάριο, όλα είναι τόσο προσεγμένα. Καμία σχέση με όλα τα υπόλοιπα εμπορικά θρίλερ-τρόμου