Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι πολύ καλός εδώ και ομολογουμένως του πάει ο ρόλος (και φυσιογνωμικά) αυτός. Άλλωστε, αυτός κρατά την ταινία μόνος του στα χέρια του, οι υπόλοιποι είναι απλά κομπάρσοι. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όσο και το τέλος (πράγμα σπάνιο, αλλά ποιός δεν θα θελε να μάθει τι απέγιναν οι δύο πρωταγωνιστές) αλλά υπάρχουν υπερβολές. Υπάρχει πολύ γυμνό (άχρηστο)...
Αυτή η ταινία animation ξεκινά πολύ καλά. Αν και δεν είναι τόσο εντυπωσιακή όσο αυτές της Disney ή της Pixar, ήταν ωστόσο πολύ όμορφη. Το σκηνικό για την ιστορία σας τραβάει πραγματικά. Οι χαρακτήρες είναι ευχάριστοι. Μέχρι το σημείο του ταξιδιού του FeiFei στη Σελήνη. Το σκηνικό δεν είναι καλό. Το όλο popstar Chang'e ήταν απλώς απαίσιο. Δεν ξέρω, αλλά ήταν εντελώς περιττό και ίσως...
Paterno (2018)
Δεν πρόκειται να μιλήσω για την ταινία ως ταινία γιατί κατά τη γνώμη μου είναι άσκοπο. Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία. Επώδυνη, πικρή, μελαγχολική. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, αυτό που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε είναι αυτό που ήταν στο μυαλό του Joe Paterno. Τώρα έχουμε μια εύλογη, βαθιά ανθρώπινη εκδοχή της, στα μάτια του Al Pacino. Είδα έναν αξιοπρεπή άνθρωπο της γενιάς του να αντιμετωπίζει...