Αν δεν υπήρχε η Marvel από πίσω, αμφιβάλω αν αυτή η ταινία θα είχε φτάσει στα αυτιά μας. Ένα χωρίς νόημα σενάριο, ακόμα και για μια ταινία επιστημονικής φαντασίας, με μόνο σκοπό να μας γνωρίσει ακόμα ένα χαρακτήρα της Marvel (άσε που οι περισσότεροι τον γνωρίζουν εδώ και χρόνια από το Contest of Champions), χωρίς καμία συνοχή ή πλοκή και με πρωταγωνιστή τον Τομ Χάρντι, εντελώς ακατάλληλο...
Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...
Η Ζωή του Πι (2012)
Χωρίς μεγάλα ονόματα και μεγάλα σκηνικά, πρόκειται για μια ταινία για την οποία έγιναν πολλές συζητήσεις και πολλές αποκρυπτογραφήσεις. Πνιγμένη στον συμβολισμό, θα σας συναρπάσει ή θα σας απογοητεύσει καθώς προς το τέλος μαθαίνετε τι είναι τι. Το σίγουρο είναι οτι θα σας εκπλήξει