Δυνατό σενάριο. Έξυπνη ιστορία. Τολμηροί και σκληροί χαρακτήρες. Γνήσια υποκριτική. 96 λεπτά συνολικής ψυχαγωγίας. Αυτό είναι το είδος της ταινίας που ανεβάζει τη διάθεση και μας κάνει να αναρωτιόμαστε "τι θα ακολουθήσει;". Αυτό είναι το είδος της ταινίας που ο Mel Gibson είναι ο καλύτερος και θα έπρεπε να έκανε πάντα τέτοιου είδους ταινίες. Αυτή η ταινία θα του δημιουργήσει σίγουρα...
Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Πατέρας και Κόρη (2015)
Πραγματικά δεν έχω λόγια γι αυτή τη ταινία. Ποτέ δε συμπαθούσα τον Ράσελ Κρόου - σαν ηθοποιό φυσικά - κι ομολογώ πως αυτή εδώ η ταινία δεν με έκανε να τον συμπαθήσω περισσότερο. Αν εξαιρέσουμε αυτό το υποκειμενικό θέμα ΜΟΥ, η ταινία είναι καταπληκτική καθώς αγγίζει οποιονδήποτε είχε οποτεδήποτε προβλήματα στην οικογένεια (και ποιός δεν είχε δηλαδή!). Το δάκρυ τρέχει άφθονο (και...