Κάθε sequel του Jarhead και χειρότερο. Αμερικανοί στρατιώτες στη Μέση Ανατολή ενάντια σε φανατικούς τζιχαντιστές. Τόσο πρωτότυπο. Σα να βλέπεις shoot-em up στον υπολογιστή, χωρίς να παίζεις εσύ. Ανύπαρκτο σενάριο, αδιάφοροι (και ίσως κακοί) πρωταγωνιστές, καμία σκηνοθεσία σε μια λαίλαπα πυροβολισμών και σκοτωμών χωρίς νόημα.
Είδα τα τρέιλερ για τη ταινία και σκέφτηκα ότι φαινόταν αστεία. Μου ο αρέσει και ο Stiller, οπότε είπα να δώσω μια ευκαιρία. Τι λάθος! Δεν είναι η κωμωδία που έδειχναν τα τρέιλερ, δείχνουν τα καλύτερα κομμάτια και όταν ήρθε η ώρα ολόκληρης της ταινίας, φάνηκε τόσο επίπεδη. Προσπάθησε να είναι μια έξυπνη μαύρη κωμωδία, ίσως στα χνάρια του Γούντι Άλεν, αλλά δεν είχε το ύφος, την πολυπλοκότητα...
Ξαφνικά 30 (2004)
Μια πολυπαιγμένη συνταγή του Χόλιγουντ όπου κάποιος από μικρός γίνεται μεγάλος (στη περίπτωσή μας εδώ η Τζένιφερ Γκάρνερ) με κάποιο μαγικό τρόπο. Αν και το έχουμε δει τόσες πολλές φορές, αυτή εδώ η εκδοχή ομολογώ πως είναι πετυχημένη κι αυτό φάνηκε από το νεανικό κοινό που την παρακολούθησε. Ο πρώτος λόγος είναι το πετυχημένο δίδυμο Γκάρντερ-Ράφαλο, το ενήλικο ζευγάρι με δύο τελείως...