Το ξέραμε ότι ο Μαρκ Ράφαλο είναι πολύ καλός ηθοποιός αλλά εδώ πέρα είναι στα αλήθεια συναρπαστικός. Και μάλιστα σε έναν πολύ ιδιαίτερο ρολό που δεν τον έχουμε συνηθίσει. Μετά βέβαια ασχολήθηκε με τις χαζοταινίες της marvel και από ηθοποιός έγινε χαζοσούπερ ήρωας... Στην ταινία μας τώρα, υποδύεται έναν σούπερ μπαμπά με προβλήματα διπολικής διαταραχής. Μέσα στην τρέλα του γίνεται...
Sex και ίντριγκες παντού κάνουν το σενάριο ανύπαρκτο και τη θέαση εύκολη για τους εύκολους και αβάσταχτη για τους δύσκολους. Στο συνηθισμένο μοτίβο των ελληνικών ταινιών αυτού του τύπου, η ταινία δεν έχει τίποτα να προσφέρει πέρα από την αναγνωρισιμότητα (πλέον) των πρωταγωνιστών και ελάχιστες παροδικές στιγμές χιούμορ. Είναι δύσκολο να το δεις, ακόμα και τη πρώτη φορά
Το Σύνδρομο του Βερολίνου (2017)
Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....