Μου αρέσουν οι ταινίες που είναι εξαιρετικά απίστευτες, καθώς αυτού του είδους οι ταινίες είναι συνήθως και διασκεδαστικές. Το Sahara, όχι δεν ήταν απλώς μια διασκεδαστική ταινία, αλλά ήταν μια κακή φθηνή παραγωγή, από αυτές που μας έχει συνηθίσει το Χόλιγουντ. Προσωπκά πιστεύω οτι κανείς δεν θα τη παρακολουθούσε πάνω από 15', αν δεν υπήρχαν ο Μάθιου Μακόναχι και η Πενέλοπε Κρουζ....
Το Maestro είναι αναμφίβολα η καλύτερη ελληνική παραγωγή των τελευταίων ετών, αλλά ο πήχης είναι ακόμα πολύ πολύ χαμηλά. Το πραγματικό ερώτημα είναι: Χρειάζεται πραγματικά να υπάρχει στο Netflix; Μπορεί να ανταγωνιστεί άλλες παρόμοιες σειρές; Μπορεί να ενδιαφέρει το ευρύτερο κοινό εκτός Ελλάδας; Πιστεύω ότι η απάντηση σε όλα αυτά είναι ένα ηχηρό ναι. Βρίσκεται σε ένα όμορφο νησί...
Κάτι Πιο Ποπ (2012)
Και να ο νικητής των νεανικών ταινιών για το 2012, μια 20-κάτι μουσικο-χορευτική ταινία γύρω από αντίπαλες ομάδες κοριτσιών a cappella που εξελίσεται στο κολέγιο Barden. Αν και προφανώς κινείται στα αμερικανικά πρότυπα τέτοιων ταινιών το καστ κερδίζει το κοινό καθώς τα κορίτσια ως επί το πλείστον, είναι αληθινά αστεία, περίεργα, αυθεντικά και συναρπαστικά. Η μουσική και ο χορός...