Η ταινία είναι μοναδική από πολλές απόψεις. Ο διάλογος είναι συγκρίσιμος με το Κοινωνικό Δίκτυο στην πολυπλοκότητα και την απόδοση, η υποκριτική ήταν εξαιρετική (δεν άξιζε Όσκαρ αλλά έκανε τη δουλειά πολύ καλά), Μουσική / Ήχος ήταν πολύ ευχάριστα και μοναδικά, η σκηνοθεσία ήταν υπέροχη, αλλά το μοντάζ ήταν το καλύτερο και σίγουρα έπρεπε να προταθεί για Όσκαρ. Μεγάλα ονόματα οι δύο...
Παρόλο που είναι ακόμα μια χολυγουντιανή ληστεία με ομήρους στα πρότυπα της Σκυλίσιας Μέρας, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε οτι είναι καλοφτιαγμένη, με έξυπνο σενάριο και φυσικά δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις παρουσίες των Ντάνζελ Ουάσινγκτον και Κλάιβ Όουεν και τη σκηνοθεσία του Σπάικ Λι που μας κάνει να προσπαθούμε να μαντέψουμε τι τελικά συμβαίνει σε όλη τη διάρκειά της ταινίας....
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...