Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...
Καταπληκτική !!! Η μουσική του δημιουργού Andrew Loyd Weber η σκηνοθεσία και οι φωνές των ηθοποιών σε ταξιδεύουν σε ένα κόσμο μαγικό. Όσοι αγαπούν τα μιούζικαλ αυτήν την ταινία θα την λατρέψουν !!! Η μεγάλη έκπληξη ο Τζεραρτν Μπάτλερ τόσο υποκριτικά όσο και φωνητικά !!! Το ενδιαφέρον στην πλοκή παραμένει αμείωτο από το πρώτο λεπτό μέχρι το τελευταίο.
Το Πείραμα του Στάνφορντ (2015)
Ένα τίποτα με μόνο τηλεοπτικό κοινό που να μπορεί να την δει, το αμερικάνικο. Κι ενώ η αρχή φαίνεται ενδιαφέρουσα, η εξέλιξη προδίδει τη ταινία καθώς κινείται σε καταστάσεις που ΔΕΝ μας ενδιαφέρουν. Και δεν μας ενδιαφέρουν γιατί εντάξει, δεν είναι και τόσο σημαντικό ένα τέτοιο πείραμα για να μάθουμε και τα αποτελέσματα. Ίσως ο μόνος λόγος που τη δίνει κάποια βαρύτητα είναι οτι αναφέρεται...