Είναι εύκολο να κοροϊδεύεις την καθολική εκκλησία, αλλά η σάτιρα συχνά επαναλαμβάνεται και γίνεται μάλλον βαρετή. Οι Monty Python είναι εν μέρει υπεύθυνοι γι' αυτό. Εντάξει, λοιπόν εδώ, ένας πάπας εκλέγεται αλλά αντί να παρουσιαστεί στις μάζες έξω από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Πέτρου, παθαίνει νευρικό κλονισμό. Προσλαμβάνεται ψυχοθεραπευτής, αλλά ο πάπας δραπετεύει. Και βρίσκεται...
Υπόσχεται πάθος αλλά αποτραβιέται σαν συνεσταλμενη κοπελίτσα. Υπόσχεται μυστήριο και μετά ξεδιπλώνεται με χασμουρητό. Η φαση της παρατημένης φτωχουλας ...υποτονική και αβέβαιη και η ίδια αν τον ήθελε πραγματικά. Γενικά οι ηθοποιοί θυμιζουν δημοσίους υπαλλήλους που κάνουν το ωράριο τους. Δε μού άρεσε.
Γουόλ Στριτ: Το Χρήμα Ποτέ δεν Πεθαίνει (2010)
Τρεις άνθρωποι, πατέρας, κόρη και αρραβωνιαστικός, μπλέκονται με πολύ χρήμα. Οι δύο τελευταίοι και καλά το αγνοούν, ο πρώτος ζει γι αυτό (ο Μάικλ Ντάγκλας φυσικά). Το σενάριο είναι όπως πάντα στο Χόλιγουντ υπερβολικό καθώς είναι πολύ εύκολο να γίνονται τα πάντα όταν χρησιμοποιείς δισεκατομμύρια δολάρια, λες και τα εκατομμύρια δεν θα μας έπειθαν. Γενικά, αν και η ροή της ταινίας...