Όπως συνήθως, μια τέλεια παράσταση από τη μεγάλη ηθοποιό Ιζαμπέλ Χούπερτ. Ίσως να είναι ο κύριος λόγος για τους θεατές να δούνε αυτήν (τη μάλλον περιττή κατά τα άλλα) ταινία ούτως ή άλλως. Υποθέτω επίσης, οτι ο Verhoeven και ο Birke θα μπορούσαν να εμπιστευτούν την Huppert, ότι κατά κάποιον τρόπο θα σώσει την υπερφορτωμένη πλοκή. Και ναι, το έκανε. Αρκετά καλά στη πραγματικότητα....
Εδώ έχουμε μια διασκεδαστική ιστορία εγκλήματος που διαδραματίζεται το 1939 με ωραία ατμόσφαιρα και χρώματα και το γνωστό εκκεντρικό χιούμορ του Γούντι Άλεν. Αν δεν έχετε δει την ταινία, θα αναρωτιέστε ίσως τι είναι αυτός ο Πράσινος Σκορπιός... Λοιπόν, ο τίτλος όπως θα καταλάβετε, μικρή σημασία έχει. Αν σας αρέσουν οι κόντρες μεταξύ ανδρών και γυναικών, θα τη λατρέψετε καθώς ο Άλεν...
Paterno (2018)
Δεν πρόκειται να μιλήσω για την ταινία ως ταινία γιατί κατά τη γνώμη μου είναι άσκοπο. Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία. Επώδυνη, πικρή, μελαγχολική. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, αυτό που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε είναι αυτό που ήταν στο μυαλό του Joe Paterno. Τώρα έχουμε μια εύλογη, βαθιά ανθρώπινη εκδοχή της, στα μάτια του Al Pacino. Είδα έναν αξιοπρεπή άνθρωπο της γενιάς του να αντιμετωπίζει...