Δε τρελάθηκα όταν την είδα, ωστόσο πρόκειται για μια αξιόλογη χολιγουντιανή προσπάθεια. Ποτέ δεν είχα σε μεγάλη υπόληψη τον Ντάουνι Τζούνιορ και γι ακόμα μια φορά επιβεβαιώνομαι. Δε "γεμιζει" τις σκηνές, σε αντίθεση με τον Ντιβάλ, ο οποίος βεβαίως δίνει άλλη βαρύτητα (εξ ου και η υποψηφιότητά του για όσκαρ στη ταινία). Το σενάριο αν και ενδιαφέρον, κρατιέται κυρίως σε δραματικούς...
Ποιος θα πίστευε ότι οι σκηνές δύο ελαφιών, που κινούνται αργά μέσα από ένα χιονισμένο δάσος, θα μπορούσαν να είναι τόσο σημαντικές; Εκτός από τα όμορφα πλάνα της φύσης, υπάρχει ένα ιδιαίτερο νόημα σε αυτές, όταν αποδεικνύεται ότι και οι δύο πρωταγωνιστές ονειρεύονται οτι είναι ελάφια. Αυτή είναι η μαγεία του κινηματογράφου: να δίνει στις εικόνες ένα βαθύτερο συναισθηματικό νόημα...
Στο Όνομα της Φυλής (2012)
Για την ιστορία: Το 1941-1942 περίπου 100.000 Αλσάτες (αργότερα ονομάστηκαν Malgré-Nous, «παρά τη θέλησή μας») στρατεύτηκαν στον Γερμανικό Στρατό. Δεδομένου ότι η πίστη τους στη Γερμανία κυμαινόταν από αμφίβολη έως ανύπαρκτη, στάλθηκαν στο Ανατολικό Μέτωπο για να κάνουν την λιποταξία πίσω στη Γαλλία όσο το δυνατόν πιο δύσκολη. Σε μια παράλληλη εξέλιξη, 15.000 νεαρές Αλσάτες μεταφέρθηκαν...