Μία από τις πιο ασυναγώνιστα βαρετές και αδιάφορες ταινίες καταστροφών που έχει δει ποτέ ο κινηματογράφος. Κάνει την ομολογουμένως μέτρια και προβλέψιμη αντίστοιχη ταινία ηφαιστείου - το Η Κορυφή του Δάντη - να μοιάζει με αριστούργημα. Η ίδια η ιστορία είναι αδύναμη και όλες οι αμερικανικές ανοησίες και τα κλισέ του Χόλιγουντ σε κάνουν να αναρωτιέσαι γιατί σπαταλάς τον χρόνο σου...
Αν και η ταινία έχει το ελαφρυντικό οτι είναι γυρισμένη το 1996, ακολουθεί πλήρως το εδώ και δεκαετίες χολιγουντιανό μοντέλο του action movie με FBI, CIA, πρώην πράκτορες, συνωμοσίες, πλεκτάνες κι έναν ήρωα (με μια ηρωίδα) που θα σωθούν και θα σώσουν τον κόσμο. Η ταινία θυμίζει πολύ το "Η Κληρονομιά του Μπορν" (αυτή ήταν η πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό) και εκατοντάδες άλλες! Ο Κιάνου...
Στα Όρια του Αύριο (2014)
Από που να αρχίσω...καταρχάς, το σενάριο είναι κλεμμένο. Όλα περιστρέφονται γύρω από το γεγονός οτι ο Κρουζ ξαναζεί συνεχώς την ίδια μέρα. Σας θυμίζει κάτι; Οπωσδήποτε θυμίζει κάτι στους παλιότερους: το εξαιρετικό "Η Μέρα της Μαρμότας", που βραβεύτηκε από τη Βρετανική Ακαδημία Κινηματογράφου για το πρωτότυπο σενάριο της. Για τον Τομ Κρουζ τι να λέμε τώρα...αν και είναι ατυχής επιλογή...