Ο φτωχός παλιός καλός Al Pacino έχει περάσει την εποχή που μεσουρανούσε και ο Karl Urban δεν πάει παρακάτω. Η υποκριτική ήταν οριακά αποδεκτή, η ιστορία ήταν πεζή, χωρίς αγωνία και όχι πολύ έξυπνη αν και προσπάθησε τόσο σκληρά να είναι ... ω, και το τέλος - εδώ τι να πούμε - αλλά ο σκηνοθέτης έχει προφανώς αυταπάτες μεγαλοπρέπειας αν νομίζει ότι θα υπάρξει ένα Το Παιχνίδι του Δολοφόνου...
Το μόνο ενδιαφέρον που μπορείτε να βρείτε σε αυτή τη ταινία είναι οι πέντε καλλίγραμμες νεαρές cheerleaders - κι αυτό αν είστε έφηβος. Αποτυχημένη κάθε προσπάθεια αστυνομικής προσέγγισης και αδιανόητο πως ένας μεγάλος ηθοποιός όπως ο Τόμι Λι Τζόουνς πρωταγωνιστεί σε ένα τέτοιου είδους σενάριο. Γνωστή αμερικάνικη - πετυχημένη προφανώς στην Αμερική - συνταγή του Χόλιγουντ προορισμένοι...
Ντιούκς (2005)
Γιατί να πάρουν μια σειρά που εκατομμύρια από εμάς παρακολουθήσαμε και αγαπήσαμε ως παιδιά και να τη κάνουν ένα αστείο; Ρώτησαν στο παρελθόν γιατί το Χόλιγουντ δεν βγάζει τα χρήματα. Επειδή βγάζουν σκουπίδια, πληρώνουν στους ηθοποιούς τεράστια χρηματικά ποσά για να είναι σκουπίδια και επίσης μας ζητούν να πληρώσουμε για να δούμε τα σκουπίδια τους. Η τηλεοπτική εκπομπή ήταν αυτό...