Το "Άδωξοι Μπάσταρδη" είναι ενδιαφέρουσα ως ιστορία, αλλά δεν με ενθουσίασε όσο ήλπιζα. Η πλοκή είναι αρκετά λεπτή, δεν γίνονται πολλά σε δυόμιση ώρες. Ξοδεύεται πολύς χρόνος για να γίνουν οι λήψεις ατμοσφαιρικές. Ως αποτέλεσμα, ο ρυθμός είναι πολύ αργός, συνεχίζω να περιμένω πολλή ώρα για να συμβεί κάτι. Για παράδειγμα, η αρχική σκηνή σε μια αγροικία διήρκεσε πάνω από 20 λεπτά,...
Η αλήθεια είναι ότι έχει γίνει εξαιρετική δουλειά στα γραφικά, τα οποία είναι πολύ αληθοφανή. Εκτός ίσως από τη σκηνή του Τζόνσον και της γυναίκας του μέσα στο φουσκωτό στο πλημμυρισμένο Σαν Φρανσίσκο, όπου φαίνεται η ένθεση των χαρακτήρων στη σκηνή. Εκτός από αυτό, δεν υπάρχει κινηματογραφικά τίποτα άλλο να προσέξουμε, καθώς σενάριο, πλοκή, ηθοποιία είναι παντελώς αδιάφορα
Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά (1999)
Εξαιρετικη σατιρα.Γελας βλεποντας ακομα και συνανθρωπους σου να πεθαινουν.Ο Κουτρας με τη συνδρομη των αξιων συνεργατων του πετυχε το στοχο του. Διαπιστωσα οτι υπαρχουν μερικα κοινα στοιχεια με την καινουρια ταινια του Τζιμ Τζαρμους οι Νεκροι δεν Πεθαινουν.Ισως ο Τζιμ ειχε δει το μουσακα του Κουτρα πριν γυρισει την ταινια του με τα ζομπι.Ολοι εξαιρετικοι