Με το πλεόνασμα μετα-αποκαλυπτικών ταινιών που υπάρχει στον σημερινό κινηματογράφο, ο Δρόμος κάνει αυτό που πολύ λίγες ταινίες σε οποιοδήποτε είδος φαίνονται ικανές να κάνουν. Εδώ πρόκειται για μια ταινία που με τη δική της διορατικότητα αποτυπώνει τον ρεαλισμό της φρίκης ενός ολοκαυτώματος, συνδυάζοντας το απόλυτα χειρότερο δυνατό μέλλον με τα πιο βαθιά όμορφα ανθρώπινα χαρακτηριστικά...
Την είδα χθες στο ERTFLIX, πρόκειται για μια συνηθισμένη δραματική, αργή, λιτή ταινία, από αυτές που κυκλοφορούν κατά χιλιάδες στα διάφορα φεστιβάλ που γίνονται ανά τον κόσμο. Ξεκινά με κάποιον ενδιαφέρον, σε κάνει να αναρωτιέσαι πως θα εξελιχθεί και που θα καταλήξει, αν και σε καμιά περίπτωση δε μπορώ να πω πως είναι απρόβλεπτη, ούτε το σενάριο ιδιαίτερη τροπή. Έχει κάποιες καλές...
Με Αγάπη, Τζουλιετ (2018)
Παραμυθάκι με ωραίο περιτύλιγμα και ευτυχισμένες καταστάσεις, και με μερικές πινελιές πολέμου και μιας περίεργης ομάδας ανθρώπων, έτσι για να διαφέρει από όλες τις άλλες ρομαντικές ιστορίες. Παρόλα αυτά πρέπει να παραδεχτώ ότι αυτή η πλοκή δίνει μία ιδιαιτερότητα. Η Lily james δεν πείθει στο ρόλο της συγγραφέα ούτε ο Μίσιελ Χούισμαν στον ρόλο του αγρότη, αλλά υποθέτω σε αυτού του...