Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Η Μπαλάντα της τρύπιας καρδιάς ξεπερνά όλες τις προσδοκίες και φέρνει κάτι νέο στο προσκήνιο που δεν έχει ξαναδεί ο ελληνικός κινηματογράφος. Μαύρη κωμωδία, δράμα, Noir. Ο σκηνοθέτης Γιάννης Οικονομίδης συγχωνεύει με επιτυχία όλα αυτά τα είδη σε μια ταινία που έχει εκτελεστεί και ερμηνευτεί εξαιρετικά, έτοιμη να εμπνεύσει μια νέα γενιά δημιουργών ταινιών. Η σκηνοθεσία είναι εξαιρετική...
Η Ετυμηγορία (1996)
Δεν είμαι σίγουρος γιατί δεν είδα αυτήν την ταινία όταν κυκλοφόρησε πριν 30 χρόνια, αλλά την παρακολούθησα για πρώτη φορά την περασμένη εβδομάδα και ενθουσιάστηκα. Το "Η Ετυμηγορία" όχι μόνο είναι πολύ καλογραμμένο, αλλά δείχνει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεται ο ρατσισμός με έναν ενδιαφέροντα τρόπο στα μέρη που "άργησαν" να αποδεχτούν την ισότητα των μαύρων (δλδ στο Μισσισσιππή)...