Το να σχολιάσουμε την τεχνική μιας κωμωδίας χαμηλού προϋπολογισμού όπως αυτή, είναι ίσως ασήμαντο, αλλά τα εφέ και το μοντάζ στο Blades of Glory είναι ιδιαίτερα κακά, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια των παγοδρομιών. Ίσως μέρος του αστείου υποτίθεται ότι είναι ότι κάθε σκηνή στην ταινία είναι γελοία και προφανώς ψεύτικη, αλλά το γεγονός ότι μπορούμε να δούμε σε ποιά σημεία παρεμβαίνει...
Ο Μάκης Παπαδημητρίου είναι πολύ καλός εδώ και ομολογουμένως του πάει ο ρόλος (και φυσιογνωμικά) αυτός. Άλλωστε, αυτός κρατά την ταινία μόνος του στα χέρια του, οι υπόλοιποι είναι απλά κομπάρσοι. Η ιστορία είναι πολύ ενδιαφέρουσα, όσο και το τέλος (πράγμα σπάνιο, αλλά ποιός δεν θα θελε να μάθει τι απέγιναν οι δύο πρωταγωνιστές) αλλά υπάρχουν υπερβολές. Υπάρχει πολύ γυμνό (άχρηστο)...
Τσέρνομπιλ (2019)
Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...