Είναι απίστευτο πόσο κακό είναι αυτό το ριμέικ. Αν έχετε δει το γνήσιο "Οι γαμπροί της Ευτυχίας" του 1962 με τους Γεωργία Βασιλειάδου, τον Βασίλη Αυλωνίτη και τον Νίκο Ρίζο, θα απορείτε πως αυτή εδώ η ταινία έφτασε στη τηλεόρασή μας. Αν και παρακολουθεί στενά το πλαίσιο της αρχικής ταινίας, φαίνεται συνεχώς σαν οι ηθοποιοί να διαβάζουν απλώς τα λόγια τους, χωρίς κανένα συναίσθημα....
Αυτό που βλέπουμε πέρα από μια μεγάλη και αληθινή καταστροφή, είναι η δυνατή συνοχή μιας οικογένειας κάτω από εξαιρετικά τραγικές συνθήκες. Οι πιο δραματικές στιγμές της ταινίας επικεντρώνονται στον Λούκας, στον μεγαλύτερο από τους τρεις γιους της οικογένειας, αναθέτοντας τον ρόλο του προστάτη της μητέρας του. Ψύχραιμος αλλά και τυχερός (όπως και οι υπόλοιποι γιοί της οικογένειας)...
Μα Φυσικά και Νοιάζομαι (2020)
Απο τις πολύ μέτριες ταινίες που έχω δει τελευταία.Το σενάριο τραβηγμένο από τα μαλλιά,η σκηνοθεσία για κλάματα,οι ηθοποιοί κάναν ότι μπορούσαν για να περάσει το δίωρο. Ούτε κωμωδία ούτε θρίλερ.Απο την αρχη σχεδόν δεν αφήνει περιθώρια για αυταπάτες.Με εκνεύρισε και έχασα 2 ώρες τζάμπα.Δεν τη συστήνω σε κανέναν.