Προφανώς ο τίτλος παραπέμπει στο γνωστό σύνδρομο της Στοκχόλμης όπου τα θύματα απαγωγών αναπτύσσουν κάποια συμπάθεια προς τους απαγωγείς τους. Δεν μπορώ να πω ότι η ταινία ήταν κακή αλλά είχε κάποια λογικά κενά και κυρίως το ερώτημα πως δεν βρήκε κάποιο τρόπο η Τερέζα πάλμερ να διαφύγει από το σπίτι στο οποίο ήταν περιορισμένη, καθώς και το όχι τόσο ξεκάθαρο τέλος του απαγωγέα....
Ακόμα δεν μπορώ να περιγράψω την κατάσταση του μυαλού μου στο τέλος της ταινίας, ένα μείγμα έντονων καλών και κακών συναισθημάτων που με άφησε χωρίς ανάσα, μια κατάσταση σκέψης που μόνο οι σπουδαιότερες ταινίες μπορούν να σου αφήσουν και αυτή είναι μία από αυτές τις ταινίες! Υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα για να συζητήσουμε για την υπόθεση, που σε ένα σχόλιο όπως αυτό είναι απλώς...
Μέσα στον Κυκλώνα (2014)
Το Μέσα στον Κυκλώνα δεν ήταν μια ταινία για την οποία περίμενα πολλά. Ήθελα απλώς να διασκεδάσω βλέποντας τεράστιους ανεμοστρόβιλους να καταστρέφουν τα πάντα στο πέρασμά τους. Και αυτό είναι που πήρα ως επί το πλείστον σε αυτή την ταινία. Τα πρώτα 15 λεπτά αυτής της ταινίας ήταν πραγματικά άσχημα, ο διάλογος ήταν φρικτός, οι χαρακτήρες ήταν ενοχλητικοί και η πλοκή ήταν εντελώς...