Και ναι, αυτή πρέπει να είναι η καλύτερη ταινία του 2017. Έχει τα πάντα και τα έχει πολύ. Ακόμα κι αν δεν ξέρεις τις βραβεύσεις, το μυρίζεσαι οτι εδώ παίζεται κάτι μεγάλο. Εξαιρετικός όπως πάντα ο Γούντι Χάρελσον, πιθανόν να έπαιρνε κι εκείνος το Όσκαρ αν ο ρόλος του δε σταματούσε στη μέση της ταινίας. Ρεσιτάλ ερμηνείας και από τον Σαμ Ρόκγουελ που απέσπασε το πρώτο όσκαρ της...
Ποιος θα πίστευε ότι οι σκηνές δύο ελαφιών, που κινούνται αργά μέσα από ένα χιονισμένο δάσος, θα μπορούσαν να είναι τόσο σημαντικές; Εκτός από τα όμορφα πλάνα της φύσης, υπάρχει ένα ιδιαίτερο νόημα σε αυτές, όταν αποδεικνύεται ότι και οι δύο πρωταγωνιστές ονειρεύονται οτι είναι ελάφια. Αυτή είναι η μαγεία του κινηματογράφου: να δίνει στις εικόνες ένα βαθύτερο συναισθηματικό νόημα...
Η Νύχτα Των Εξαφανίσεων (2015)
Ο Νίκολας Κέιτζ χάνει τον 7χρονο γιο του σε ένα καρναβάλι αποκριών στους δρόμους της Νέας Υόρκης και αργότερα ανακαλύπτει ότι όλα προκλήθηκαν από μια Ιρλανδή μάγισσα που θανατώθηκε τον 17ο αιώνα. Μου αρέσει ο Νίκολας Κέιτζ, πάντα "βλέπεται" παρά το γεγονός ότι εμφανίζεται σε κάποιες πραγματικά αποτυχημένες ταινίες. Αυτή εδώ δεν είναι κακή ταινία αλλά ούτε και καλή. Το πιο τρομακτικό...