Οι Αμερικανοί κατάφεραν να γελοιποιήσουν ακόμα και το Τσέρνομπιλ. Χιλιοπαιγμένο σενάριο όπου μερικοί ατάλαντοι Αμερικανοί πιτσιρικάδες, ταξιδεύουν κάπου στην Ευρώπη και το ταξίδι τους καταλήγει εφιάλτης. Η σκηνοθεσία είναι χειρότερη και από αυτή του χειρότερου ντοκιμαντέρ και η κάμερα πιο ενοχλητική και από το the blair witch project. Ευτυχώς η παταγωδης αποτυχία όλων των συντελεστών...
Το "Μια Ενοχλητική Αλήθεια" του Davis Guggenheim του 2006 ήταν μια αποτελεσματική άσκηση ευαισθητοποίησης, εστιάζοντας στις "διαφάνειες" του Αλ Γκορ, όπως τις ονομάζει, στην πραγματικότητα της κλιματικής αλλαγής. Έντεκα χρόνια μετά, η συνέχεια εντείνει την κρίση: είναι περιττό να πούμε ότι καθώς το χρονοδιάγραμμα του ντοκιμαντέρ προσεγγίζει το παρόν, το φάσμα του Trump αναδύεται...
Το Μενού (2022)
«Ο,τι αρχίζει ωραία τελειώνει με πόνο!» Θα μπορούσε να είναι ο εναλλακτικός τίτλος της ταινίας! Ή εναλλακτικά χωρίς πρόθεση σπόιλερ: Τι σου κάνουν τα παιδικά τραύματα! Πέρα από το χιούμορ, η ταινία είναι μια πανδαισία χρωμάτων και γεύσεων, που ευτυχώς ή δυστυχώς δε μπορούμε να γευτούμε! Οι ερμηνείες θα έλεγα ότι μοιάζουν αμήχανες κι ανολοκλήρωτες ακόμα και του Ρειφ Φαινς που ομολογουμένως...