Η ταινία είναι καταπληκτική έχει πολλές ανατροπές και σε κρατάει σε αγωνία . Επίσης υπάρχουν σημεια που σε κάνουν να νοσταλγείς το ορίτζιναλ. Παρόλα αυτά μπορούσαν και καλύτερα για παράδειγμα πιστεύω ότι ένα από τα μεγαλύτερα λάθη είναι ότι δεν υπάρχουν chase scenes , ο ghostface σκότωνε κατευθείαν τα θύματα και αυτό ήταν κάπως περίεργο για τους φαν που έχουν συνηθίσει τον κλασικό...
Ουσιαστικά, η πλοκή είναι ίδια με το Η Μεγάλη Νύχτα του 1986, εκτός από το οτι εδώ έχουμε μεγαλύτερη κλίμακα: αυτή τη φορά, μια ολόκληρη πόλη καταλαμβάνεται από τα πλάσματα. Υπάρχει άφθονη αναφορά στις παλιές ταινίες ζόμπι. Ένα πράγμα που παρατήρησα είναι ότι τα ειδικά εφέ είναι υπέροχα, ως επί το πλείστον, αν και οι σκηνές τρόμου αισθητικά δεν είναι και οι πιο θελκτικές! Όπως και...
Τσάι στη Σαχάρα (1990)
Αυτή είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες όλων των εποχών. Όμως - και αυτό είναι σημαντικό - το μεγαλύτερο μέρος της εκτίμησής μου πηγάζει από το γεγονός ότι τη παρακολούθησα αρκετές φορές και ότι έχω διαβάσει επίσης το βιβλίο (του Paul Bowles) δύο ή τρεις φορές. Έτσι και τα δύο έργα τέχνης (δεδομένου ότι το βιβλίο είναι σίγουρα ένα έργο τέχνης) τείνουν να συνδυάζονται στο μυαλό...