Το θέμα με τις ιστορίες αυτές είναι ότι είναι ιδανικές για επαναφορές ηρώων και χιούμορ... αλλά όχι ιδανικές για σοβαρές πλοκές ή χαρακτήρες. Εν πάση περιπτώσει, μου άρεσε να βλέπω τους παλιούς χαρακτήρες να επιστρέφουν και να μας διασκεδάζουν, αλλά αυτή ήταν η λιγότερο αγαπημένη μου από τις spiderman ταινίες της Marvel. Οι προηγούμενες ιστορίες, ειδικά οι πρώτες, λειτούργησαν καλά...
Από την αρχή της ταινίας καταλαβαίνεις ότι ο ερχομός του πρώην στρατιώτη στο σπίτι της οικογένειας θα έχει άσχημη κατάληξη. Ακόμα και ο πιο άπειρος θεατής θα πέσει μέσα στις περισσότερες προβλέψεις καθώς εύκολα μαντεύεις πώς θα εξελιχθεί κάθε κατάσταση, για να μην πω κάθε σκηνή της ταινίας. Ωστόσο έχουμε δει πολύ χειρότερες εκτελέσεις παρόμοιων σεναρίων και ομολογουμένως ο dan stevens...
Φάργκο (1996)
Η αιώνια σύγκρουση μεταξύ καλού και κακού παίζεται εδώ με φόντο ένα σκληρό και κρύο αμερικανικό τοπίο. Μια ομάδα παράξενων, αδίστακτων εγκληματιών καταδιώκονται από μία πολύ έγκυο αστυνομικό και τους συνάδελφους της. Με τους αδελφούς Coen στο τιμόνι, το κοινό παίρνει ίσες δόσεις χιούμορ και βίας - συχνά ταυτόχρονα - και τελικά αισθάνεται απογοητευμένο από την απλή καλοσύνη της Marge...