Θυμάμαι καλά τη δεκαετία του 1980 και μπορώ να πω ότι οι συγγραφείς αυτής της ταινίας έκαναν μια τεράστια δουλειά για να δείξουν κάθε λεπτομέρεια του στο πως έμοιαζε ο κόσμος στην εποχή της Σοβιετικής ένωσης. Τα τηλέφωνα, τα ρούχα, τα μαλλιά, το ραγισμένο χρώμα στα περβάζια των παραθύρων, ακόμη και το τζάμι της πόρτας είναι παρόμοιο με αυτό που θυμάμαι. Αλλά το πιο σημαντικό πράγμα...
Πολύ καλό σενάριο και σκηνοθεσία. Μακριά από τις συμβάσεις και τις ευκολίες του εμπορικού κινηματογράφου και την πολιτική ορθότητα και νωθρότητα των φεστιβαλικών ταινιών. Ένα επίτευγμα από τον ελληνικό κινηματογράφο με μία ταινία που είναι ελληνική και παγκόσμια μαζί. Σπάνιο διαμάντι, που είναι δύσκολο να το κατατάξεις σε κάποιο είδος. Περιπέτεια και ποίηση και ταινία περιπλάνηση...
Ο Καθηγητής και ο Τρελός (2019)
Εδώ υπάρχει μια συναρπαστική αληθινή ιστορία, μια απίθανη συνεργασία και ένα σημαντικό βιβλίο. Και όμως ο "Καθηγητής και ο Τρελός" δεν πάσχει απλώς από σοβαρότητα, αλλά στη γενική του κατεύθυνση, ειδικά στη τρίτη του πράξη που είναι γεμάτη από συμπονετικές ομιλίες που υποτίθεται ότι είναι μεγαλοπρεπείς, αλλά σημαίνουν ελάχιστα. Ποτέ δεν θα ξέρουμε που ακριβώς η ταινία του Shemran...