Ο Jenkins σκηνοθετεί την προσαρμογή του μυθιστορήματος του '70 του James Baldwin και αυτή γίνεται μια κινηματογραφική ιστορία αγάπης που ακούει την καρδιά, με μια σκληρή αλλά τρυφερή αλήθεια που με άφησε να κλαίω και να χαμογελάω. Πρόκειται για μια καταπληκτική ταινία, τόσο οσμηρή όσο αισθησιακή, διασυνδέοντας αδιάκριτα κοινωνικά ρεαλιστικά θέματα προκατάληψης, καταπίεσης και φυλάκισης...
Η ταινια ειναι μια πληρης αντιγραφη του τουρκικού Issiz Adam το οποιο και παλι δεν κατάφερε να φτασει. Πολλες διαφημισεις, πολυ μετριοι οι πρωταγωνιστες. Ας δοθουν ευκαιριες σε πιο ικανους ανθρωπους με ταλεντο και ιδεες να κανουν ταινιες. Αδικειται ο ελληνικος κινηματογράφος με αυτα. Ο Τσιμιτσελης και η Γερονικολου ας μεινουν στο instagram.
Ο Δρόμος (2009)
Σε ένα μετα-αποκαλυπτικό τοπίο, ένας πατέρας με τον γιό του προσπαθούν να επιβιώσουν. Εξαιρετικά σκηνοθετημένη, μια δραματική ιστορία επικεντρωμένη στη σχέση των δύο πρωταγωνιστών σε ένα απόλυτα εχθρικό περιβάλλον, με κάποιες απαραίτητες σκηνές σκληρής βίας, κρατά σε επαγρύπνηση τον θεατή και συγκινεί με τη τραγικότητά της. Να τη δείτε, το προτείνω ανεπιφύλακτα