Ο Gabriele Salvatores έκανε μια ταινία που εξελίσσεται κατά τη διάρκεια ενός πολέμου χωρίς καμία πολεμική σκηνή, παρουσιάζοντας το ελληνικό νησί ως παράδεισο στη Γη για αυτούς τους ασυνήθιστους στρατιώτες. Όλοι τους έχουν τα όνειρα και τις επιθυμίες τους, αλλά καθώς περνάει ο καιρός, μόνο ένας στρατιώτης προσπαθεί πάντα να φύγει με κάθε κόστος (θέλει να επιστρέψει στη γυναίκα του)....
Πρόκειται για ένα θρίλερ που χτίζεται πολύ αργά. Πραγματικά αργό, τόσο αργό, που κάποιοι θα βαρεθούν. Και κάποιοι δεν θα φτάσουν ούτε στο τέλος. Προφανώς είναι θέμα γούστου. Ακόμη και το τέλος είναι χαμηλών τόνων και δεν θα ικανοποιήσει όλους, αν και είναι ένας έξυπνος τρόπος να τελειώσει μια ταινία, που πραγματικά με άφησε με το στόμα ανοιχτό! Ο Μάρτιν Σκορσέζε μπορεί να μας έχει...
Το Γεράκι του Φυστικοβούτυρου (2019)
Ένα πρωτότυπο όνομα ταινίας, ένα ενδιαφέρον καστ ηθοποιών, και μια χημεία μεταξύ των τελευταίων, που δημιουργούν μια πραγματικά αξιόλογη προσπάθεια... Στα υπέρ της ταινίας η έμμετρη χρήση συναισθηματισμων. Ταινία κοινωνική, συνάμα κωμική, δρόμου, μα κυρίως υλικό για κοινωνικό προβληματισμό... Όλα τα χαρισματικα παιδιά, είναι παιδιά που έχουν δικαίωμα στο όνειρο... Μέσα από την προσοχή...