Πάντα βάζω κανόνα να κάνω κριτική μόνο όταν τελειώσει μια σειρά ή μια ταινία. Σε αυτήν την περίπτωση, ξεκίνησα περίπου σαράντα λεπτά, για έναν μόνο λόγο: βαρέθηκα απίστευτα. Λατρεύω την πρωτότυπη Blade Runner του 1982, και παρόλο που μια ταινία πίστευα ότι δεν χρειαζόταν ποτέ συνέχεια, ήμουν ανοιχτός σε αυτή την εκδοχή και πίστευα ότι η βασική ιστορία αυτής της ταινίας ήταν αρκετά...
Με το ζόρι την τελείωσα...μια απογοήτευση χωρίς καμία απολύτως κλιμάκωση. Προσπαθεί να πρωτοτυπήσει δίνοντας μια εγκεφαλική προσέγγιση στα κίνητρα του πρωταγωνιστη εκτελεστή, όμως δεν πείθει. Κρίμα γιατί ο Ντέιβιντ Φίντσερ μας έχει δώσει ταινιάρες...Seven , Zodiac , Το κορίτσι που εξαφανίστηκε κτλ. και δεν νομιζω αν καλλιτεχνικά ο Φιντσερ να δικαιώνεται με αυτή τη ταινία. Ο Mich...
Γκοτζίλα (1998)
Από τις φορές που αναρωτιέσαι γιατί βλέπεις κάποια ταινία. Το θέμα δημοφιλές και γνωστό, αλλά ο Γκοτζίλα ελαφρώς παραποιημένος, οι Μπρόντερικ και Ρενό απλά υπάρχουν. Τα εφέ ικανοποιητικά για το 1998 αλλά τα υπόλοιπα είναι για κλάμματα. Ξεκινώντας από νωρίς με τα τεράστια γελοία ίχνη του Γκοτζίλα στο έδαφος και τους ανόητους διαλόγους του Κέβιν Νταν με τον Μπρόντερικ. Ένα ρομάντσο...