Δεν πρόκειται να μιλήσω για την ταινία ως ταινία γιατί κατά τη γνώμη μου είναι άσκοπο. Όλοι γνωρίζουμε την ιστορία. Επώδυνη, πικρή, μελαγχολική. Αυτό που δεν γνωρίζαμε, αυτό που δεν μπορούσαμε να φανταστούμε είναι αυτό που ήταν στο μυαλό του Joe Paterno. Τώρα έχουμε μια εύλογη, βαθιά ανθρώπινη εκδοχή της, στα μάτια του Al Pacino. Είδα έναν αξιοπρεπή άνθρωπο της γενιάς του να αντιμετωπίζει...
Να ξεκινήσουμε λέγοοντας ότι οι ηθοποιοί έδειξαν μερικές πολύ καλές ερμηνείες και μπορώ να καταλάβω πως προέκυψαν οι υποψηφιότητες αλλά και τελικά τα βραβεία (αν άξιζαν να κερδίσουν κάποιους από τους υποψήφιους άλλων ταινιών, αυτό είναι άλλο θέμα!) . Το πως κατάφερε να κερδίσει 7 Όσκαρς όμως, αυτό πραγματικά με ξεπερνά! Πρέπει να πω ότι βρήκα την ταινία κουραστική και καθόλου απολαυστική...
Ο Τυχοδιώκτης του Παρισιού (2018)
Ο σκηνοθέτης Jean-Francois Richet μας παρουσιάζει το βίαιο και τρελό πορτρέτο του Eugene Francois Vidocq, του διαβόητου εγκληματία που μετατράπηκε σε περίφημο ντετέκτιβ, οικοδομώντας τα θεμέλια της σύγχρονης εγκληματολογίας και εμπνέοντας συγγραφείς όπως ο Honore de Balzac και Edgar Allen Poe. Για την ταινία τώρα, ο Richet καταλήγει να μετατρέπει μια πιθανότατα επιτυχημένη ιστορία...