Μια νεαρή γυναίκα από τη Λιθουανία μαθαίνει για την θεραπευτική δύναμη της αγάπης στο "The Summer of Sangaile", μια ταινία που τελικά είναι τόσο ρηχή όσο ο τίτλος της. Είναι πρωτίστως μια βιτρίνα για το άψογο μάτι της σκηνοθέτιδας Alanté Kavaïté για εντυπωσιακές συνθέσεις και την ικανότητα της να μεταμορφώσει απλές τοποθεσίες σε σχεδόν μαγικές. Το σενάριο της ωστόσο, μένει σε αυτές...
Η ταινία είναι σίγουρα εμπνευσμένη από το Ο Ταξιτζής και αυτός είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους τράβηξε την προσοχή μου. Ωστόσο η ταινία είναι μια μικρή απογοήτευση. Δεν είναι τόσο καλή. Η υποκριτική παίρνει 10/10, η φωτογραφία και η κάμερα παίρνει 10/10, αλλά η πλοκή είναι φρικτή και μπερδεμένη. Ο ρυθμός αργός - αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό - η πλοκή όμως είναι κάτι...
Οι Βράχοι της Ελευθερίας (2019)
Μην ακούτε κανέναν προκατειλημμένο ιδεολογικά: μια χαρά είναι η ταινία, ωραία σκηνοθεσία, μπομπάτη μουσική. Αν υπάρχει θέμα, αυτό είναι ότι μάλλον δεν παρουσιάζει σωστά μερικά πράγματα, όπως ότι δεν δείχνει το σημαντικό ρόλο του απλού κλήρου στην επανάσταση. Όσοι μιλούν για "φασιστική" ταινία, πολύ θα ήθελαν να έχει αποτύχει η επανάσταση και τότε θα βλέπαμε πώς θα καλοπερνάγανε...